Bir çok yazarın, kimliğini muhtelif nedenlerle gizleyip, takma(müstear) isim kullanarak yazdığı kitapların/yazıların altındaki imzada yer alan isimlerdir. Bu konuda yapılan araştırmalara bakarsak; kaynak olarak üç isim ve kitabı göze çarpıyor:
1. tahsin yıldırım’ın “Edebiyatımızda müstear isimler” sözlüğü
2. nurullah çetin’in ‘Takma isimler sözlüğü’ çalışması
3. halil bingöl’ün 23 yıllık çabanın ürünü olduğunu söylediği, “Kaan Mete Aradadur” takma ismiyle yayınladığı “Müteferrikadan günümüze takma adlar mahlaslar lakaplar ve rumuzlar” sözlüğü…
Yerli ve yabancı müstear isimlerin zenginleşmesini umduğumu da belirterek, yukarıdaki kaynaklardan hareketle, Türk Edebiyatı’nda müstear isimlere örnek olarak verilebilecekler;
adalet ağaoğlu – parker quinck
ahmet turan alkan – recai güllapdan
çetin altan – hadi borazan, hüseyin zurna
melih cevdet anday – gani girgin
mustafa kemal atatürk – asım us
nabi avcı – veysel vedat
murat belge- raif özben, sadık özben
niyazi birinci-yavuz bahadıroğlu
tarık buğra- süleyman yücel
ebubekir eroğlu – süha kalaycı
muhsin ertuğrul- servet moray
erol göka – nedim gürsel
doğan hızlan – osman giritli
attila ilhan – abbas yolcu, ömer haybo
mustafa islamoğlu – yusuf kerimoğlu, sami hocaoğlu
metin kaçan – jack laban
sezai karakoç – mehmet leventoğlu, zülküf canyüce
bahaettin karakoç – aşık rahmani
necip fazıl kısakürek – ahmet halil
cemil meriç – cemil şaman, fırsat yoksulu
rasim özdenören -a. gaffar taşkın
nuri pakdil – ebubekir sonumut
iskender pala – pertev pala, ilhami yalınkılıç
nazım hikmet ran – ahmet oğuz saruhan
peyami safa – server bedi
cem yavuz – cahit irmak
cahit zarifoğlu – vedat can
hakan albayrak – ahmet kafkas, verner hugo
hilmi yavuz – ali hikmet, irfan külyutmaz
fehmi koru – taha kıvanç
abdullah aymaz – safvet senih
mehmet şevket eygi – ubeydullah küçük
Peyami Safa’nın iki dünya savaşı sonrasında oluşan ideolojilerin ve mutlakçı bir düşüncenin romanı olarak anılır. Ferid karakterinin özeleştirileri ve yaşadığı pansiyonun sahibi Vafi bey derken, tek içdünyasını analiz edebileceği Aziz bey ile olan dialogları derken bir bakmışın merhum Matmazel Noraliya’nın evindesin.. Ve o koltukta Ferid’in sanrıları başlar ve Matmazel nam- ı diğer Nuriye ile temasa metapsişik yollarla geçer…Ferid yalnızdır, çünkü ailesi tıpkı o dönemde okumuş bir çok aydın ve orta sınıf üzeri kimse gibi biyolojik benlerinin istekleri doğrultusunda yaşam hazlığındadırlar.Bir bencil anne ve babanın çocuğu olarak yalnızlığı pek normaldir. Köksüzlük hissi ile materyalizme olan bağlılığıyla, inançlı Vafi bey’in dialogları ki mevlevidir bu arkadaş, garip bir hal alır..Sonlara doğru kimilerine göre biraz sıkıcı hal alması, psikolojinin yoğunluğundadır kanımca.. Ve mutlakçı düşüncenin kıskacından kurtulan ve kendisiyle barışan Ferid hali pek haz vermeyebilir ama içsesin ferahlaması iyidir…Bütünleşilen Matmazel’le mesut bitap bir halde, bütün korkularını ve sanılarını bir kenara bırakır. Selma ve peygamberkaşlı Fatma ve çıplak üryan vakalarına yapılan Freud, Adler ve Jung göndermeleri de Safa’nın dönemin ve günümüzün iyi romancısı olduğunun altında yatan anlamlı bir nedendir.. .