Neoklasik aşık kadının çelişkili şehir sesi: Emma Shapplin Kuruçeşme Arena Konseri Notları ve Videoları

“Bir serabın peşinden giderken

Yitirmiştin bu kalbi

Bu kalbi aldatmıştın

Ve Ben senden nefret etmekten başka bir şey yapamam

Yürek sızımı duyabiliyor musun?

Sesin kayıplara karışıyor

Ama ben, akılsızın teki, seni sonsuza dek beklemekte

Unut

Ya da yaşama artık daha fazla

Veyahut gece,gece, gece!

Gece bomboş

Ve geceyle gelen ümit kısacık bir an

Kırık bir kalp, kırgınlık

Elveda…

Boş düşlere ne oldu dersin?

Nereye gitti bir anlık baştan çıkarmalar.”

/ Emma Shapplin – Spente Le Stelle’den

11 Haziran 2010 gecesi Andrea Bocelli ve Andre Rieu gibi ustaların gözdesi, “Etterna” ,” Carmine Meo”  albümleriyle  new age akımıyla operayı buluşturarak tarzını ortaya koyan Fransız soprano Emma Shapplin’in, yeni albümü Macadam Forever albümü tanıtımı için Kuruçeşme Arena’da verdiği konser, boğazın ışıkları ve yaz esintisinin arasında hepimizi neoklasik sesiyle içimize işlemesine neden oldu.

Aşk’ın, ölümün, ruhun, çelişkilerin barındığı yaşamın sıkıntılarına ve kattıklarına dair bir empat derinliğinde şarkı sözleriyle sesinin iniş çıkışlarında birleştiren Emma Shapplin, dansçıların kareografiyle de bu temaları görselleştirmek istemiş. Sahneye takım elbisesiyle çıkan ve konservativ bir müzikalite ile başlayan ve kimi zaman piyano ve gitar sololarına sözü bırakan Emma Shapplin, Kuruçeşme Arena’nın boğazında kısa süreli de olsa taka seslerinin ve oradan yükselen karadeniz müziklerin karıştığı bir konserde,  lazer gösterilerinin ve boğaz ışıklarının kattığı atmosferde ruhen bir eksiklik yaşamadığımızı söyleyebilirim.Seyirci sayısının az olmasından sponsorlar ve Shapplin mutlu olmasa da konsere gelenlerin konforu itibariyle memnuniyet vericiydi. Yeni albümü kadar, Spente Le Stelle, Cuerpo Sin Alma gibi eski parçalarını seslendirdiği ve 14. yy İtalyancasına da doyduğumuz konserde, bilinen parçalarda alkışlar artarken, yeni albümündeki parçalarda alkışların yeterli olmadığını ve Emma Shapplin’i memnun etmediğini belirtmekte fayda var.

Seyircinin çok fazla ilgi göstermediği bir konser oldu.

Macadam Flower albümünden bahsedersek, sevenleri gözünde kanımca kalitesinden ve beklentilerden uzak bir albüm olmadığı gözüküyor. Emma Shapplin , bu albümün ismine ve detaylarına dair  şu şekilde bahsediyor:

“Önceki iki albümde antik dönemlerin sesini fısıldamaya çalıştım. O şarkılarda belirli bir insanın yaşamı ve önemli anları yoktu.Geçmiş çağlardan gelen öyküleri kişiselleştirmeden seslendirmiştim. Oysa bu albümde değişik karakterler değil, yalnızca bir kadın var. Bu zamana ait yepyeni ve şehirli bir kızın yaşadıklarını söylüyorum. Yarattığım bu karakterin adı da Macadam Flower”

Genelde ruhun yaşamı ve karmaşıklığı hazmetmeye çalışmayı olgunlukla kabul etme çabasında olan melankolik bir sakinlikte geçen, kimi zaman ise elektro rock tınılarıyla bahsettiği kadının çelişkili seslerini farkettiren  ve İngilizce, İtalyanca ve Fransızca  parçalardan bir kaçı için izlenimlerim ve çağrışımlarım şöyle:

La Promede de San ile minimalist ve haiku sakinliğinde bir tınısı var.  “My Soul” gibi ruhun daralması ve buradan kaçışa dair şiirsel sözleri olan bir parça iken  “Nothing Wrong”  bir aşığın ürkek ve kendisiyle çelişen sıkıntılarıyla bezenmiş slow bir parça, “Aedeus Variation”  ise yarı uykulu halinizde hafızanızın karışıklığını dile getirdiği, “Jealusly Years” ise kıskançlığın karşısında güçlü bir sesle kendini ortaya koymaya çalışan bir isyanın sert sesi, “Sur L’eau”  ise her şeye rağmen sevilebileceğine dair yine minimal, melankolik ve iki kişinin bildiklerine dair o kadının söyledikleri…

Bu parçalar arasında en  sevdiklerim ise Nothing Wrong, My Soul , Sur L’eau oldu. Şarkıların sözlerini ise ayrıca incelemenizi bir şiir sever olarak öneririm.

Albüm hakkında izlenim edinmek için Sony’nin sayfasını,
Açık hava konserlerine gitmeden önce karşılaştırmalı bir tercih rehberi istiyorsanız Hürriyet’te yer alan yazıyı,
ziyaret edebilirsiniz.

Konser’den çektiğim görüntüleri eşliğinde bu büyülü sesi aşağıdan izleyebilir ve dinleyebilirsiniz: