Musahipzade Celal’den çalgılı köçekli İstanbul Efendisi eğlencesi

 Kültür, Sanat, Tiyatro, Tiyatro Eleştirilerim  No Responses »
Nis 212010
 

Musahipzade Celal Bey - İstanbul Efendisi - Tiyatro

İstanbul Şehir Tiyatroları’nda geçmişten gelen bir tiyatro yazarımızın, katip ve Osmanlı içtimai yapısı ve adetleri konusunda incelemesi olan , Musahipzade Celal’in(1868-1959) 1913’de yazdığı oyunu İstanbul Efendisi, günümüz tiyatrosunda seyircinin beklentilerini ve arayışını fazlasıyla karşılık veren ve -tarihi bir tesadüf sonucu- yenilenen Harbiye Muhsin Ertuğrul sahnesinde izlemenin de ayrı bir keyif verdiği ve Engin Alkan’ın zeka dolu yönetmenliğiyle ilerleyen bir oyun.

Osmanlı döneminde İstanbul Efendisi olan Salveti Efendi’nin kızını evlendirme öyküsünü mizahi bir dilde anlatan oyun, kalabalık kadrosunun tam bir ekip başarısı göstermesinin dışında, Türk/Ermeni ve Rum şarkılardan oluşan müzikalite, dans, kostüm,makyaj ve dekor açısından da doyurucu olduğunu söylemekte fayda var.

Musahipzade Celal Bey - İStanbul Efendisi- Engin Alkan

Oyuna ilişkin detayları anlatmadan önce, 1932 yılında Darülbedayi dergisinde Mehmet Şükrü tarafından kaleme alınan  “Celal Bey’le Konuştuklarım” başlıklı yazısında Musahipzede Celal Efendi’nin oyun anlayışını ve tiyatroya bakışını kendi ağzından dinlemekte fayda var: Continue reading »

İlgili Olabilecek Yazılar:

  1. Mağara adamlarından günümüze Darülbedayi’deki İstanbul kıyafetlerinin müzikal öyküsü: Devr-i İstanbul
  2. Dünyanın Ortasında Bir Yer’de Kadına Dair Şiirsel Sevda ve Acı Işıkları
  3. Murathan Mungan’ın dilinden protez erkeklik ve güç eleştirisi: Binali ile Temir
  4. Tuncer Cücenoğlu’nun tiyatrodaki gotik çığlığının kurtardığı “Çığ” altındaki “Vicdan”
  5. Dotmarsta Tiyatrosu’ndan Mutsuz Bilincin Konvansiyonel Ağ Silahı: Pornografi
  6. Şehvetin Haz Vermediği İntikam Mektupları: Tehlikeli İlişkiler – Choderlos de Laclos
  7. Leyla’nın Evi Leyla’ya – Zülfü Livaneli – TiyatroKare

Dünyanın Ortasında Bir Yer’de Kadına Dair Şiirsel Sevda ve Acı Işıkları

 Kültür, Sanat, Tiyatro, Tiyatro Eleştirilerim  No Responses »
Nis 042010
 

Dünyanın Ortasında Bir Yer - Özen Yula - Nurullah Tunce

“Söylenceyi erkek kurar da, acıyı kadının payına düşürürse, bu mudur erkekliğin yasası?”

/ Dünyanın Ortasında Bir Yer’den

Daha önce Devlet Tiyatroları tarafından oynanan, 24 Mart’tan itibaren Muhsin Ertuğrul Sahnesi’nde oynanmaya başlayan “Dünyanın Ortasında Bir Yer”, kadrosu, ödüllü yazar Özen Yula’nın kaleminden çıkan senaryosu, Gjerg Prevazi’nin koreografisi, Duygu Türkekul’un kostümleri, Can Atilla’nın müziği, oyunun hem yönetmenliğini hem de sahne ve ışık tasarımını yapan uluslararası ödüllere sahip Nurullah Tuncer’in dekoru ve oyunculuğuyla şiirsel ve ışık saçan, Türkçe dışında Rusça, Arapça, Azerice, Boşnakça , Arnavutça ve İngilizce dilleriyle oynanmasıyla farklı bir tragedya deneyimi sunuyor izleyenlerine.

Oyun, çoklu kültürler konusunda, Hans Zimmer’in komposizyonlarından hiç de aşağı kalmayan müzisyen Can Atilla’nın “Mevlana’dan Çağrı” albümünün açılış parçası olan ” Belh” müziğinin temposu eşliğinde, Irgat Kadınlar Korosu’yla şöyle başlıyor:

“Bu dağlar kimin? Emre Bey’in.. Bu bağlar kimin? Emre Bey’in.. Bin yıllık taşlar, düz ovalar kimin? Emre bey’in… Bizim sahibimiz kim? Emre Bey.. Emre Bey’in gönlü kimindir? Ahten’in. Ahten kimdir? Yüzü gülmez hanımıdır Ateş Çiftliği’nin. Derler ki Emre Bey’e bir cana malolmuştur bu yüzü gülmez yüzlü güzel. Derler ki adı Ahten yazar bu yüzüklerde, doğup büyüdüğü yer gibi. Ve yine derler ki iş tutanının söylencesidir hüzün…

İşte böyle başlar ateş söylenceleri…”

İlgili Olabilecek Yazılar:

  1. Murathan Mungan’ın dilinden protez erkeklik ve güç eleştirisi: Binali ile Temir
  2. Musahipzade Celal’den çalgılı köçekli İstanbul Efendisi eğlencesi
  3. Tuncer Cücenoğlu’nun tiyatrodaki gotik çığlığının kurtardığı “Çığ” altındaki “Vicdan”
  4. Dotmarsta Tiyatrosu’ndan Mutsuz Bilincin Konvansiyonel Ağ Silahı: Pornografi
  5. Mağara adamlarından günümüze Darülbedayi’deki İstanbul kıyafetlerinin müzikal öyküsü: Devr-i İstanbul
  6. Leyla’nın Evi Leyla’ya – Zülfü Livaneli – TiyatroKare
  7. Şehvetin Haz Vermediği İntikam Mektupları: Tehlikeli İlişkiler – Choderlos de Laclos