Erken Boşalan Şiir
Siz hiç gördünüz mü
bir akrebin
vaktinden önce kendini soktuğunu
ya da dişi kurdun
doğurganlığını tutkusuna kanıt olarak sunduğunu?
hiçbir ağaç
kök salma duygularını bastırmış mıdır
üstünden geçen uçağın
yaprak zarını sersemletişinde
veya üst komşusunun bir fincan kahve hatrı
mâni olabilir mi
azgın martının kanatlarını erkeğine sürtmesine?
kimse tahammül edebilir mi
şehrin göbeğinde
doğal seçimin kulağını yalayan
ve göbeğini emen erkeğe
sokak arasındaki köpeğe ettiği gibi?
bana sorulabilir mi şimdi
insanlardan gayrı
Ay’daki kahve falına bakarak
niye üç vakte kadar
tulum içinde beklerim peynirimi
ya da burada gürleşir
ve vaktini bilir horozun sesi?
çünkü çatlatarak şehrin göbeğini
akarsu yatağında
ve tavuğun coşkusuyla dile gelir
üstelik doğanın bozulmamış rahminde
sevişmeden önce aşılır
ve yazılır erken boşalan şiir
oysa ki
bir erkek belki affedebilir
vaktinden önce
kadının içine erkenden boşalmasını
ama ya şiir
şiir aşabilir mi bunu
rahmine girilmeden
ve soyunabilir mi
duygularını içine dökmeden
hem de kendisinden gayrı?
dikkat çekicidir ki;
bu yüzden tarihi zehir
doğa yasalarının çıplaklığına tabidir
asla onu tatmin etmez
ve elenir erken boşalan şiir
Reha Başoğul